• قناعت پیشه کردن، از عزت نفس است.

احمق ترین خلق کسی است که خود را عاقلترین خلق بداند.

• آفت وقار و هیبت مرد، شوخی است.

• اگر چشم دل بینا نباشد، شنوائی گوش سودی ندهد.

• با نیکان بدی مکن، چه آنان را از نیکی باز می داری.

• بالاترین بخشش آن است که پیش از خواری خواستن باشد.

• با پدران خود نیکی رفتار کنید، تا پسرانتان به شما نیکی کنند.

• انسان در زیر زبان خویش پنهان است.

• انسان را پس از مرگ خانه ای نیست، مگر خانه ای که قبل از مرگ بنا کرده است.

• بد ترین رفیق کسی است که تو را به معصیت خدا تشویق کند.

• ترسو را توفیق و کامیابی محال است

• پوزش طلبیدن نشان خردمندی است.

• به هر چیز در دنیا بیشتر انس داری، زیادتر از آن بترس.

• بلای آدمی در زبان اوست.

• کسی که در کار کوتاهی کند به غم و اندوه دچار می شود.

• کسی که خودخواهی و اسراف پیشه کند، از برتری و بزرگواری می افتد.

• بزرگوار کسی است که در کیفر بدی نیکی کند.

• مؤمن را شادی در جبین است و اندوه در دل.

• نادانی دردناک ترین دردهاست.

• هنگامی که هوس ها بر عقل چیره شوند، انسان به پرتگاه ها کشیده می شود.

• هیچ مالی پر فایده تر از عقل نیست.

• دانائی میراثی است شریف و گرامی.

• هر که مرا حرفی بیاموزد، مرا بنده خود گردانیده است.

• هر کس میدرود آنچه را میکارد و جزا می بیند آنچه را عمل می کند

• خوبی سخن در کم گفتن است.

• دانشی که تو را اصلاح نکند، گمراهی است.

• هر کس از خدا بترسد، ترسش از مردم کمتر می شود

• سه کار شرم برنمی دارد: خدمت به مهمان، برخاستن از جا در برابر معلم و گرفتن حق خود.

• دین مرد خرد اوست، کسی که عقل ندارد، دین ندارد.

• رشکبر همیشه بیمار است.

• درباره آنچه از آن شناختی نداری، سخن مگوی.

• سینه عاقل، صندوق اسرارش می باشد.

• یا دانشمندی زبان دار و گویا باش و یا شنونده ای علم نگهدار، مبادا جز این دو، شخص سومی باشی.

• علم با عمل مقرون است پس هر که می داند، باید عمل کند، و علم عمل را صدا زند اگر او پاسخش را نداد از نزد او برود.

• بخل، گردآورنده همه عیبهای زشت است و افساری است که بهر کار بدی انسان را می کشد.

• از بخل و نفاق اجتناب کنید که از مذمومترین اخلاقهاست.

• بخیل پیش عزیزان خود خوار است.

• بخل ورزیدن به آنچه در دست داری، بدگمانی به معبود است.

• بخشندگی آدمی او را محبوب مخالفانش می کند و بخلش او را نزد فرزندانش هم منفور می سازد.